Ik-&-zij ≠ wij
Als ik over échte mensen lees of hoor praten wil ik hen in beeld. Ik investeer tijd in aanschouwelijkheid en voor het grootste deel voel ik mij daar afhankelijk van. Net nog zocht ik bewegende beelden van Sartre en de Beauvoir. Sartre zit –schouders-naar-voor– in het midden van een zitbank met plaats voor drie achterwerken.…
Ik was ver-kort
Afstanden en tijd zijn relatief: ze liggen spreekwoordelijk in het verschiet. Ik verschoot dat ik was aangekomen. Tot de middag legde ik mijn laptop op de achterste tafel in een boekenwinkel waar ook koffie werd gedronken. Net nog was ik uit mijn bed gestapt, nu was ik twee uur en honderd kilometer verder en stond…
Dichter
Het is verwonderlijk dat er niet méér goede praktijk wordt gehaald uit kloosters en abdijen. Ik ben niet gelovig maar ik geloof dat deze vorm van gemeenschapshuizen aantrekkelijk is voor mensen die –onder voorwaarde van stilte, structuur en eigenaarschap– betrokkenheid en nut willen voelen. Ik lees dat in een vleugel van de oude abdij van…
Blijven bewegen – sinds lang met mijn blote voeten in zee.
Een vrouw die uitdrukkelijk ‘dankjewel’ zei trok mijn aandacht. Ze at achter het open raam waaraan ik voorbij liep. Ik kon haar enkel bedenken. Iemand met een praktisch kort kapsel, comfortabele kleren en steak op haar bord. Een aan/uit-vrouw die geen energie steekt in nuanceren en –zoals een roker die tijdens de dag niet mag…
De kunst van de eenzaamheid
Uit gastvrijheid –of omdat ze als-in-Frankrijk-leven– hadden ze de tafel rond twaalf uur met amuses bedekt. Tegen twee uur kwam het échte eten. Ik at uit respect nog moeizaam mijn bord leeg maar het dessert gaf ik gul aan de frigo terug. Ronder dan eerst gleed ik achter het stuur van de auto. Naast mij…
De ‘moeten’ bij ont-moeten
Van mensen die het kunnen weten neem ik aan dat ik zomaar kan verdwijnen. Dat als ik door omstandigheden het huis, de straat, de stad of het land zou verlaten, alles zal doorgaan en niets zal verkeren. In de tijd dat ik terrassen passeer is er niemand die naar mij roept. Ik ken noch de…
Vertel!
Ik ben niet van de ‘lievelings–‘. Mijn goesting is zelden gedefinieerd. Ik vertrouw op ‘plat du jour-formules. Dan is het vreemd dat boeken van Charles Lewinsky al van bij de eerste zinnen winnen. ‘De verborgen geschiedenis van Courtillon’ lezen is wandelen door een beeldentuin. De schrijver maakt kunst van zijn empathisch vermogen. Misschien is dat…
Orde in de chaos
Mijn creatieve chaos heeft sporen van orde. Er is een goede kans dat mijn werkruimte binnenkort overzichtelijk is. Ik probeerde een tijdlang niks nieuws te maken en niet te lezen. Het is een uitdaging die ik niet langer aankan. Mijn dromen zijn te heftig en ik voel mij onvrij en rusteloos bij zoveel creatieve rust.…
Laden…
Er is iets fout gegaan. Vernieuw de pagina en/of probeer het opnieuw.
Mijn blog volgen
Krijg nieuwe content direct in je mailbox.
